1.หน้าผากโหนกนูนเหมือนซาลาเปา ศีรษะบนบางองค์กลม(เศียรกลม) บางองค์ด้านบนแบน (เศียรบาตร)
2.ตำแหน่งตาช้ายสูงกว่าตาขวา และตาช้ายไม่ได้วางอยู่ ในระนาบเดียวกัน ให้สังเกตตาขวาจะสูงกว่าตาช้าย
3.ปลายจมูกใหญ่ ปลายจมูกข้างขวาองค์พระจะใหญ่ขึ้นและปิดมาทางขวา
4.ใบหูใหญ่ ในบางองค์ใบหูที่ติดชัดเจน ใบหูจะใหญ่เป็นวง
และจะโค้งออกจากองค์พระ
5.ปากอ้ายิ้ม บางองค์ที่ติดชัดเจนจะเห็นเสี้ยนขนหนู คล้ายๆฟันปรากฎขึ้น
6.เส้นสังฆาฎิมีรอยเว้าเล็กน้อย ขอบสังฆาฎิช่วงกลางมีรอย
เว้าเล็กน้อย ถือเป็นจุดสำคัญอีกจุดหนึ่งของพิมพ์นิยม
7.เนื้อหน้าอกด้านขวามีกล้ามเนื้อนูนแต่ง (ไม่แบนราบ) เนื้อหน้าอกด้านขวาด้านบน มีเนื้อนูนขึ้นมา ไม่แบนราบ พระปลอมส่วนใหญ่จะแบนราบ
8.เส้นร่องจีวรด้านขวามือส่วนมาก จะติดชัดเจนสามเส้นและในเส้นที่สี่ จะไม่ค่อยติดชัดเจนเท่าไหร่นัก ในองค์ที่ติดชัดเจนเส้นจีวรก็จะติดไม่ยาวนักมักจะสั้นกว่าเส้นอื่นๆ
9.มีเนื้อนูนย้อยใต้ข้อมือขวา ใต้ข้อมือขวามีเนื้อนูนย้อยลงมาทุกองค์ ชึ้งที่จริงการออกแบบของช่างให้เป็น แนวเส้นจีวรที่พาดผ่านมือช้ายนั่นเอง
10.จุดสังเกตใต้หัวเข่าขวาในบางองค์ ส่วนมากจะมีเนื้อนูนย้อยลงมา(มีบ้างไม่มีบ้าง)ขึ้นอยู่กับการหล่อแต่ละองค์
11.นิ้วมือไม่เชื่อมชนกัน แต่มีรอยคอดเว้าเล็กน้อย บางองค์อาจมีเนื้อล้นออกมาทำให้ดูเหมือนนิ้วชนกัน แต่ต้องพิจารณาจุดตำหนิอื่นๆมารวมกันด้วย
12.ฐานส่วนมากจะมีบาง หนา ไม่เท่ากันขึ้นอยูกับการหล่อพระแต่ละองค์ และ ผิวเนื้อพระอาจจะเป็นเนื้อทองเหลือง หรือ เนื้อแก่ทอง แก่เงิน แก่นาค ขึ้นอยู่กับแร่ของแต่ล่ะชนิดที่นำมาผสม ในการหล่อพระแต่ล่ะองค์
13.พิมพ์นิยมจะแยกออกเป็นสองบล็อค คือ บล็อกที่มีมือติดชัด และ บล็อคที่มีมือติดไม่ชัด สังเกตได้ตามรูปภาพด้านบน
14.เนื้อเกินเนื้อแตกแยกตัว เป็นหลุมเป็นบ่อ ชึ้งเป็นธรรมชาติของการหล่อพระสมัยเก่า ไม่เหมือนพระปลอมที่ทำปั้มขึ้นมามักจะไม่ปรากฎสิ่งนี้ให้เห็น
15.เท้าช้ายเรียวอ่อนพลิ้ว เรียวบางแหลมคม เป็นธรรมชาติ
16.ในบางออกจะมีติ่งจุด เนื้อเกินปรากฎให้เห็นชึ้งเกิดจากแม่พิมพ์ และ การหล่อพระในแต่ละองค์
17.เท้าขวาในบางองค์ที่ติดชัดเจน จะเห็นหัวแม่เท้าปรากฎให้เห็น
18.ปลายสังฆาฎิเว้าเข้าในเล็กน้อยทั้งสองมุม ดูคล้ายดอกจิกทำให้ปลายสังฆาฏิไม่ตัดเป็นเส้นตรง
19.ชายจีวรขวางๆ อ่อนพริ้วเป็นธรรมชาติ องค์ที่ติดชัดเจนจะเห็นจีวรนับได้ประมาณหกเส้น
